تاثیر تمرینات اصلاحی بر ثبات پاسچر زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس

سابقه و هدف: افزایش سن و کاهش فعالیت فیزیکی موجب اختلال در بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیکی شده و می تواند کاهش ثبات پاسچر را در پی داشته باشد. زنان دارای هایپرکیفوزیس ثبات پاسچر کافی نداشته و بدنشان دارای نوسان زیادی است که سبب می گردد بیش تر در معرض خطر زمین خوردن باشند. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تاثیر تمرینات اصلاحی بر ثبات پاسچر زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده، 30  نفر از زنان سالمند (60 تا 75 سال) به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (13 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. این مطالعه در بهار سال 1393 و در مرکز سالمندان جهاندیده اراک اجرا گردید. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) در برنامه تمرینات اصلاحی شرکت کردند. اما گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. در پیش و پس آزمون جهت اندازه گیری درجه کیفوز و ثبات پاسچر  به ترتیب از خط کش منعطف و آزمون چرخش 180درجه استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری t وابسته و آنالیز کوواریانس در سطح معنی داری 05/0p< استفاده شد. یافته ها: 26 نفر در اندازه گیری های پس آزمون شرکت کردند. در گروه تجربی درجه کیفوز از 58/50 به 84/48 درجه (002/0p=) رسید و در آزمون چرخش 180 درجه (008/0p=) نیز در این گروه بهبود قابل توجهی مشاهده گردید. اما در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری مشاهده نشد. استنتاج: یافته های تحقیق نشان دادند که تمرینات اصلاحی می تواند موجب بهبود درجه کیفوز و ثبات پاسچر در زنان سالمند شده و از این طریق خطر زمین خوردن را کاهش دهند.